Strona wykorzystuje pliki cookies, jeśli wyrażasz zgodę na używanie cookies, zostaną one zapisane w pamięci twojej przeglądarki. W przypadku nie wyrażenia zgody nie jesteśmy w stanie zagwarantować pełnej funkcjonalności strony!

 

Parafia Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie w Mirsku

Chrzest Św.

Chrzest dzieci odbywa się według indywidualnego ustalenia daty i godziny.

(Obowiązkowe spotkanie katechetyczne dla rodziców i rodziców chrzestnych odbywa w przededniu sakramentu chrztu św., w kościele).

Rodzice, którzy pragną ochrzcić swoje dziecko, powinni zgłosić się do kancelarii parafialnej najpóźniej na dwa tygodnie przed planowanym terminem Chrztu /w przypadku sakramentu w niedzielę, podczas Mszy św. – najpóźniej na trzy miesiące przed planowanym terminem/, mając ze sobą następujące dokumenty:

  • odpis aktu urodzenia dziecka z USC,
  • zaświadczenie od rodziców chrzestnych, mieszkających poza parafią chrztu o możliwości dopuszczenia ich do godności chrzestnych (pobierają w parafiach swojego zamieszkania (nie zameldowania), pobytu, pracy, szkoły),
  • Kandydaci na rodziców chrzestnych z tutejszej Wspólnoty muszą zgłosić się wcześniej na rozmowę kwalifikacyjną. Jeśli są zameldowani na terenie Mirska, Brzezińca, Kamienia, Karłowca i Mroczkowic, a przebywają poza Parafią, muszą przedstawić zaświadczenie o uczestnictwie w życiu sakramentalnym, od ks. Proboszcza miejsca obecnego pobytu/pracy/szkoły.
  • w przypadku dziecka, którego rodzice nie mieszkają na terenie naszej parafii, a chcą prosić o Sakrament Chrztu św. dziecka w naszej parafii, muszą przedłożyć zgodę swojego proboszcza.

Sakrament Chrztu w przypadkach szczególnych

Rodzice, prosząc o chrzest dla swego dziecka, przyjmują na siebie obowiązek wychowania go w wierze. Mają dawać pierwsze świadectwo wiary – słowem i przykładem. Powinni przykładem własnego postępowania doprowadzić swoje dziecko do dojrzałego życia chrześcijańskiego. Chrzestni mają pomagać rodzicom dziecka w wypełnianiu określonego wyżej obowiązku. Zadaniem rodziców i chrzestnych jest troska o wychowywanie dziecka w wierze tak, by nie tylko zachować w nim Boże życie, ale umożliwić ustawiczny rozwój tego życia.

Dlatego też, kiedy o ochrzczenie dziecka proszą rodzice, którzy są ludźmi niewierzącymi lub niepraktykującymi, wtedy chrzestni muszą spełniać wymagania większe niż w sytuacji, gdy mamy do czynienia z rodzicami głęboko wierzącymi.

Rola chrzestnych ma polegać wtedy na przejęciu całości lub w znacznej części obowiązku wychowania w wierze dziecka ochrzczonego. Stąd właśnie owe dodatkowe wymagania. Chrzestni w tym wypadku są bowiem nie tylko pomocnikami, ale osobami wypełniającymi podstawowe zadanie.

Jeżeli jednak chrzestnym chce zostać człowiek niepraktykujący albo słabo praktykujący, to sytuacja staje się groteskowa. To tak, jakby rodzice zwracali się z prośbą o przeprowadzenie poważnej operacji chirurgicznej swego dziecka do ucznia, który nie wyklucza, że będzie w przyszłości studiował medycynę. Trzeba nie kochać własnego dziecka, żeby na jego drodze wiary, czyli na najważniejszej drodze życia postawić jako pomocnika człowieka, który sam ma niewielkie pojęcie o wierze. To tak, jakby dziecku, przed którym jest długa droga pełna przeszkód i niebezpieczeństw, dać za przewodnika ślepca. Trzeba być człowiekiem bez serca, niedojrzałym i nierozumnym, by chcieć podjąć się tak poważnego i odpowiedzialnego zadania bez odpowiednich kwalifikacji.

Kiedy chrzestnym chce zostać człowiek, który przyjął sakrament bierzmowania, a następnie  przestał chodzić na lekcje religii w szkole średniej, a więc publicznie neguje swoją tożsamość chrześcijanina, to nie ma podstaw, by wierzyć, że będzie on dawał świadectwo o Chrystusie i Ewangelii, że będzie uczył go bronić wiary i budować Kościół. Chyba że dokonało się w nim głębokie nawrócenie równoznaczne z radykalnym odstępstwem od dotychczasowego sposobu myślenia, a jednocześnie widoczne w przyjęciu postawy i postępowaniu odzwierciedlającym życie wiarą, tak jak to miało miejsce w życiu św. Pawła: raz i na zawsze.

W sytuacji zaś, kiedy chrzestnym chce zostać człowiek, który nie przyjął sakramentu bierzmowania, to pragnienie jego trzeba nazwać pozbawionym logiki i jakiegokolwiek sensu. Bierzmowanie jest sakramentem zamykającym proces inicjacji chrześcijańskiej. Jak może wprowadzać w misteria inicjacji ten, kto nie przeszedł całego procesu wtajemniczenia? To nie zdarza się w żadnej kulturze! Nawet u pogan.

                „Chrzest święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą życia w Duchu i bramą otwierającą dostęp innych sakramentów. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu i odrodzeni jako synowie Boży, stajemy się członkami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni w Kościół i stajemy się uczestnikami jego posłania. Chrzest jest sakramentem odrodzenia przez wodę i w słowie" (KKK 1213)

                Chrzest św. jest sakramentem, w którym przez polanie wodą i wymówienie słów sakramentalnych człowiek otrzymuje odpuszczenie grzechu pierworodnego i wszystkich grzechów przed chrztem popełnionych oraz staje się dzieckiem Bożym i otrzymuje życie wieczne. Ustanowił go Chrystus i „powierzył wraz z Ewangelią swojemu Kościołowi, gdy polecił Apostołom: Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego" (Mt 28, 19). Poprzez chrzest święty ludzie wchodzą do wspólnoty Kościoła, uczestniczą w powszechnym kapłaństwie, stają się uczestnikami Bożej natury, a wszczepieni w Chrystusa, w jego misterium śmierci i zmartwychwstania przechodzą ze śmierci grzechu do życia w łasce. „Kościół, otrzymawszy polecenie Chrystusowe głoszenia Ewangelii i udzielania chrztu, już od pierwszych wieków chrzcił nie tylko dorosłych, lecz także niemowlęta. Zawsze bowiem uważał, że według słów Pańskich: 'Jeśli się ktoś nie odrodzi z wody i Ducha Świętego, nie może wejść do królestwa Bożego." (J 3, 5) Dzieciom nie należy odmawiać chrztu, ponieważ chrzci się je w wierze tego właśnie Kościoła, wyznawanej publicznie przez rodziców, przez chrzestnych i przez innych uczestników. Dla dopełnienia całej prawdy sakramentu trzeba, aby dzieci były potem wychowywane w tej wierze, w której zostały ochrzczone. Chrzest jest początkiem nowego życia – życia we wspólnocie z Jezusem i z wszystkimi, którzy w Niego wierzą. Na znak zapoczątkowania czegoś nowego otrzymujący chrzest zostaje nazwany po imieniu. Przeważnie jest to imię świętego, który ma być nam w życiu wzorem i patronem. Przyjęcie chrztu pociąga za sobą konsekwencje. Człowiek ochrzczony winien żyć inaczej niż nie ochrzczony, bowiem dla niego miarą życia stał się Chrystus. Chrzest nie może być tylko wydarzeniem z przeszłości. Sakrament ten stawia przed nami zadania nieustannego upodabniania się do Chrystusa. Dla chrześcijanina oznacza to przyjęcie tego, co Jezus nakazuje: uznanie potrzeb bliźnich za swoje, stawanie po stronie cierpiących i słabych, szukanie woli Bożej w każdym zdarzeniu i jednoczenie się przez miłość z Bogiem.

Obowiązki rodziców dziecka:

  • przygotowują się do chrztu dziecka;
  • są obecni;
  • publicznie proszą o chrzest;
  • kreślą znak krzyża na czole dziecka;
  • wyrzekają się szatana;
  • składają wyznanie wiary;
  • niosą niemowlę do chrzcielnicy;
  • otrzymują specjalne błogosławieństwo;
  • doprowadzają dziecko po chrzcie do poznania Boga (spowiedź św, I Komunia św., bierzmowanie);
  • są świadkami wiary dla dziecka;
  • przekazują wiarę wtedy, kiedy nią żyją na co dzień;
  • spełniają obowiązki religijne (modlitwa, Msza św., sakramenty św.);
  • razem modlą się z dzieckiem i za dziecko;
  • wyjaśniają dziecku odpowiednie znaki religijne, znaczenie świąt i przygotowują się do nich;
  • obchodzą z dzieckiem rocznice chrztu;
  • świętują dzień Patrona;
  • uczą miłości bliźniego (brak kłótni w domu, sąsiedztwie, pomoc sąsiedzka, przebaczenie, uczciwość szacunek dla starszych);
  • zawierzają dziecko Bogu:

„Chcę dla mego dziecka tego, czego Ty, Panie, chcesz. Chcę być narzędziem w Twoich rękach".

„Wiem, że to dziecko jest Twoją własnością. Ty je kochasz bardziej niż ja.

Ty chcesz jego dobra bardziej niż ja i Ty, Boże, troszczysz się o nie bardziej nią ja.

Prowadź je Twoją drogą i spraw, abym moimi decyzjami nie krzyżował Twoich mądrych planów".

Obowiązki rodziców chrzestnych:

  • wyznaczeni przez rodziców;
  • przyjęli sakramenty: chrzest, eucharystia, bierzmowani;
  • nie są ojcem ani matką przyjmującego chrzest;
  • należą do Kościoła katolickiego;
  • jeśli są małżonkami, to żyją w sakramentalnym małżeństwie;
  • wyrzekają się szatana;
  • wyznają wiarę Kościoła, w której dziecko otrzymuje chrzest;
  • otrzymują specjalne błogosławieństwo;
  • trzymają świecę i podają białą szatkę do chrztu;
  • pomagają w chrześcijańskim wychowaniu dziecka;
  • prowadzą autentyczne życie chrześcijańskie;
  • żyją wiarą, nadzieją i miłością;
  • modlą się za chrześniaka;
  • kupią odpowiednią do wieku dziecka książkę religijną;
  • zabiorą na pielgrzymkę do sanktuarium;
  • w razie nie wypełniania obowiązków chrześcijańskich przez rodziców zwracają im uwagę.

Informacje szczegółowe związane ze chrztem:

Rodzice dziecka:

  1. Zgłaszają się do kancelarii parafialnej, celem sporządzenia aktu chrztu św. P
  2. Przynoszą ze sobą odpis aktu urodzenia z USC.
  3. Uczestniczą obowiązkowo w konferencji przygotowującej do chrztu świętego.
  4. Przystępują do Sakramentu Pokuty.

Nie można udzielać sakramentu chrztu św. małym dzieciom bez faktycznej wiedzy rodziców lub wbrew ich woli.

Jeśli rodzice dziecka żyją w związku cywilnym, kapłan powinien doprowadzić ich do zawarcia małżeństwa sakramentalnego przed chrztem dziecka. W wypadku, gdy rodzice żyją bez ślubu kościelnego z powodu przeszkód kanonicznych, należy żądać oświadczenia od rodziców dziecka i chrzestnych, że zobowiązują się wychować dziecko w wierze katolickiej.

 

Rodzice chrzestni:

  1. Posiadają zaświadczenie z parafii zamieszkania/pobytu/pracy/szkoły (nie zameldowania) o życiu religijnym.
  2. Obowiązkowo uczestniczą w konferencji przed chrztem św.
  3. Przedstawiają zaświadczenie ważnie odbytej spowiedzi św.
  4. Przynoszą na chrzest świecę i białą szatę.

Rodzicami chrzestnymi NIE MOGĄ zostać następujące osoby:

  1. Nieochrzczone.
  2. Należące do jakiejś sekty religijnej.
  3. Które publicznie zaparły się wiary.
  4. Które są wrogo ustosunkowane do wiary i religii.
  5. Będące publicznymi, jawnymi grzesznikami.
  6. Żyjące w małżeństwie bez ślubu kościelnego.

W dniu chrztu św.:

Rodzice lub chrzestni 15 minut przed chrztem zgłaszają się do zakrystii i składają brakujące zaświadczenia o odbytej spowiedzi świętej.

Fotografowie i operatorzy sprzętu audiowizualnego, którzy zamierzają wykonywać swoje czynności podczas celebracji liturgii, są obowiązani ukończyć kurs i otrzymać pisemne upoważnienie z Kurii Legnickiej. Ponadto winni zgłosić się do kapłana, który ma przewodniczyć celebracji, aby z nim uzgodnić wszystkie szczegóły związane z miejscem i sposobem wykonywania zdjęc i nagrań.

CHRZESTNI /Kodeks Prawa Kanonicznego/

Kan. 872 - Przyjmujący chrzest powinien mieć, jeśli to możliwe, chrzestnego. Ma on dorosłemu towarzyszyć w chrześcijańskim wtajemniczeniu, a dziecko wraz z rodzicami przedstawiać do chrztu oraz pomagać, żeby ochrzczony prowadził życie chrześcijańskie odpowiadające przyjętemu sakramentowi i wypełniał wiernie złączone z nim obowiązki.

Kan. 873 - Należy wybrać jednego tylko chrzestnego lub chrzestną, albo dwoje chrzestnych.

Kan. 874 -

§1. Do przyjęcia zadania chrzestnego może być dopuszczony ten, kto:

1° jest wyznaczony przez przyjmującego chrzest albo przez jego rodziców, albo przez tego, kto ich zastępuje, a gdy tych nie ma, przez proboszcza lub szafarza chrztu, i posiada wymagane do tego kwalifikacje oraz intencję pełnienia tego zadania;

2° ukończył szesnaście lat, chyba że biskup diecezjalny określił inny wiek albo proboszcz lub szafarz jest zdania, że słuszna przyczyna zaleca dopuszczenie wyjątku;

3° jest katolikiem, bierzmowanym i przyjął już sakrament Najświętszej Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić;

4° jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej, zgodnie z prawem wymierzonej lub deklarowanej;

5° nie jest ojcem lub matką przyjmującego chrzest.

§2. Ochrzczony, należący do niekatolickiej wspólnoty kościelnej, może być dopuszczony tylko razem z chrzestnym katolikiem i to jedynie jako świadek chrztu.